ALEKSANDRA -   MAJLINDA  SHABANI

Skulpturë dëshire

në qiell manovrimi

Poezi

“Marin Barleti” Tiranë, 2007

Majlinda K. Shabani (Aleksandra)

“Skulpturë dëshire në qiell manovrimi ” Poezi

Kopertina : Ideuar nga Autorja

Copyright Majlinda Shabani (Aleksandra), 2005

Shtypur në Shtypshkronjën e Shtëpinë Botuese

            “Marin Barleti” Tiranë, 2007

1. Thyerje mendimi

Ëndrra po më përkëdhel trupin,

         përkëdhel pjesët e cekëta të saj.

             Gjendja e jashtëzakonshme

                     më mbërthen ndjeshëm

                      me anën e saj më prekëse.

Shpalos dëshirën e zjarrtë të ëndrrës,

por  në pamundësi,

ëndrra i shmanget

realizimit të saj të brendshëm,

befasia e shtrëngon pëlhurën e “metë”

të ëndërrimit;

në analizë vetvetiu

memorien  e vërtetësisë së ëndrrës…

Çudiasfiksia ëndërr shëmbet,

krijon një skulpturë dëshire

të shndërruar në  fytyrë kujtimi.

2. Lirizëm

Lodrojnë fëmijët

                           në lëndinat e mbushura

                      me “lulëkuqe” shumëngjyrëshe

                  Zogjtë fluturojnë të lumtur

              pa pushim,

       për të gjetur gjësendi.

Kafshët pyjore

    unazojnë  pyllin,

 pjesëmarrin në tingujt melodiozë

gjinkallat  korizojnë

 në zgjimin e këngës

të pyllit e të lëndinës.

Puthërohen Zogjtë

        si dinë gjithë zogjtë e moshave…

Njerëzit mbetur presje,

në një vend vakant, çuditur!

3. Copëtim

O zemër, që copëtohesh

        si një thërmijëzës e lehtë

e tokën sikur e pushton… (kraharorisht)

Zoti

      e di çdo gjë vetë.

         Zhduke botësinë,

gjithçka,

       se sytë s’duan të shohin aspak;

bien kambanat tërbueshëm,

   si duket

        kanë rënë në inat nga copwtimi…

4. Magjizëm

Hyrja

- një panjohuri ,

asnjë miqësi,…

Në çast të parë,

mbetemi

si një shenjë ortografike e pavënë

në vendin e vet.

Zhvillimi…

Ikin vitet

me shenjat e pikësimit,

kalojnë muajt;

 mbetet gjallësisht,

kujtesa;

rrëfejnë

I d - VIII d.

Mbyllja:

Ndarje magjike

          me lot pa shterje

          si në një përrallë ëndrre filmike

            në “mbarim”.

               Tashmë gjithçkaja 

                  jeton në celuloid…

               dhe në trëndafilë të mbjellur

në një kopsht ëndërror…

Profetikja qeshet në epilog…

5. Lajmi

Një lajm sfidon një sfidë,

perdet e dritareve

më farfurijnë në fytyrë,…

Ziliqarët

 stepur nga lajmi ëngjëllor

i sapombërritur:

    “Do të krijohet kaos

                     në mjegull…”

Bota po zhvesh

fustantabunë…

Trupi i saj i lakuriqtë

sa i sfilitur

në këtë zhveshje “të tymtë”!…

6.

          Dita e lindjes sime…

a. zhvendosje

Loz me ndjenjat e mia,

befas zhurmat shijoj si ritëm

me krahë qielli më përqafon…

Të afërmit gazmojnë

shpirtin e buzët…

Shenja zoodiakale e demit

manifeston të pathënat

në kuadratura qiellore

ku lozin Planetet

dhe Perëndeshat në zhvendosje…

b. petale sapoçelë

Te dhurata e qielltë shfaqet

e nusëruar ardhmëria…

Lexoj nishanin e saj të rubintë…

Burbuqja ndrin,

tani ka hapur paksa petalet

për të treguar

rritjen time dhe një vit!

c. duet

Toka e zjarrtë djeg, vlon,

vë mbi të faqen,

çuditërisht s’më djeg…

Si qenka toka jote,

vetëm mosqënien e përcëllon, s’e çel…

d. endërrore

Tek vë faqet në tokë,

një simbol

më del vërtik nga kraharori

dhe fluturues…. krahët ëndërrorë,

e. këtu

Shpirti im

në ngjyrën e kafes…

Hedh një varg,

më shkëlqen “Ditari” i faqes…,

Këtu pranë tokës që djeg nga mallimi,

këtu që toka të mos pëshpërisë,

këtu që pylli kërkon qetim,

këtu që asfiksia  të trëmbet të ikë,

këtu që lumi

të mos e mendojë se uji i tij

derdhet në një det të zi

nga gjithë ato burime

nënshpirtërorë…

Këtu më ka lezet

e para dhe e fundit

fjalë e gjuhës sime!

7.

Q, H, D (Triptik)

1.

Qiellin në zaptim yjesh,

Mendja si lumë  ndërgjegje

rrjedh anë e mbanë,

Gjumi zë vend aty afër

poshtë shtratit tim të madh…

2.

Katarakti zhurmon, tërheq vëmendjen…

3.

Zgjimi i parakohshëm nuk vjen,

Rrugët zbrazur nga oshëtimat,…

Tani janë të shumta, pa fat,…

Hëna bukurinë në udhëkryq

kundron nga lart,

Syri i ditës del mbi vargmal!

Hëna sfilon në podiumin tim të syrit.

Oh, ç’fat për të tjerët, që s’kanë unazë!

8.Vaska

Stop! Jo më …

Muzikë: tinguj ndaj vetmisë,

Edhe në helikopter 

kënaqësia e pamasë s’të shqitet,

me kone të sapodalë nga vaska ngjan!

Vaska në ajër ujë plot shkumë…

9.

. .  .

Në kërkim të mikes

luaj dhe zbras

fshehtësinë e brendësisë,…

S’hapem dot

si një mollë me thikë.

Nuk jam ëndërr,

por dëshirë pa përfundim,…

O ju,

që kuptoni bukur,

çelni si syth

syrin tim të mbyllur!

Pres në një dritare pa kanatë

për të zëvendësuar filmat…

10. ?

O pulëbardha të mendimit të lirë,

kush nga ju është më e mirë?

Se ndodh jo rrallë,

të rrëzohen pendët, o pulëbardhë!…

11. Fundësia e të pamundurës

Mori fund kjo aventurë,

… fillimi i tretur

në dëshirë, ëndrra,

 për të qenë afër

arriti kufinjtë e të pamundurës;

pamundësia mbyti vetveten

s’gjeti shpëtim  mendimi;

fjala u vyshk,

u tret,

sa pa u cituar mirë.

Prekja vetëm rigjendej

shpeshherë në dëshirë,

Vetmia triumf mbi Dashurinë.

12. Venitje në kujtesën acar

Nata ka ulur qepallat,

mbulim errësire.

Nën mantelin e errët të zi

gjithçka.

Mendimi endet andej – këndej

si emigrant,

sikur kërkon

të gjejë vetveten;

Kush ia ka marrë

a grisur pasaportën

në kufinjtë e lirisë së ecjes?

Trupi humbet,

herë pas here,

ngjallet e tretet

pas një ëndrre të venitur

në krahët e rrëzuar të një ure lëkundëse.

Shpirti përvëlon,

djeg e shkumëzon shpirti.

Zemra copë - copë

lundron në një barkë të mbyllur,

syri mbyll soditjen, 

dita e zymtë ka kohë

që na ka përshëndetur

butësisht,

pa e kuptuar praninë e saj

në kujtesën e acartë

të mbrëmjes;

flokët e kujtesës

shpalosin një zhgënjim

anashkalues i pasojës së ndodhur,

e cila merr vendimin e humbjes.

Çeku i hedhur humbet

në nivelin e fillesës me shkumë,

rrahur në një pjatë

me të bardhë të vezës…

13. Një tretje imagjinare

Pa ty s’fluturon Jeta ime,

Natyra  vdekjen e saj mirëpret,…

Tretja ime me ty?!

Pa ty do të jetë.

Eh, ç’sarkazëm

për këtë krahasim ta vjetër:

“Njëri  Romeo dhe tjetra Zhuljetë”…

Shekspiri i ripërsërtitur

në komedidramat qesh…

14. E nesërmja e lagësht

Në dritën e hënës

sërish  pres takimin

me ty,

të kurorëzoj celebrimin

e ëndrrës së goditur shpinësisht,…

T’i vendos në gishtin lidhës

një unazë kaltërsie…

Pse nuk nxiton të vish?

Më lë në një buzëpritje

delikate që rrëshqet ngjalësisht…

 Nesër këtu,

              ndoshta, s’do më gjesh

                   se e nesërmja

                     që vjen diku tjetër

                       do të na çojë

                        në ajrin e lagësht

                          të vjeshtës;

                         mendimi

                        për ty s’do të rresht kurrë;

                      kur kokën të kthesh,

                    ndoshta s’do më gjesh aty, si dikur,

                  në pritjen që shket

                nga cikli i mbyllur,

                   hënë e ngrënë në hapësirë qielli…

          Ndoshta në vendin tim

do të të presin kangurët.

15. Lundrim dhe mungesë

Më sillet ndërmend imazhi yt

i mbështjellë me aromë dehëse;

ndjej në shpirt rrahjen

jo të zakontë të zemrës sate;

ndjej lundrimin në një det

plot ndjenjë,

por deti i kaltër

papritmas të vë mungesë,

teksa del anija në det të hapët…

(Të çuditshme janë rrahjet!…)

16. Kundrim

Harroje vetminë e ngrysur,

        vetëm për një çast harrese:

              bluaj mendjen e trazuar

                dhe shmang trazimin e ndezur;

                   gëzo si një krijesë që lirinë

                      e gjete duke u përpjekur

në tymnajën e servirur nga tabutë ;

                      harro mishërimin e ligësisë,

                  sepse shpresa kundron shpirtërisht

             vetveten natyrshëm,

         pyetja sfidon vërtetësinë e saj,

     hap shteg në pllajën e mendimit,

  shmang monopatin e lënë

 në një cep të kujtesës së djallëzuar…

                                 Këto mos m’i quaj moralizime dhe urdhër.

            17. Pse

         Vuajtja shuhet si zjarr

     manifestues i shndërrimit të drurit

         në hi. Kush ka fituar?

Hiri apo ndezësi?

Ç’u bë flaka e medituar

e një adoleshenteje

që do të ngrinte pallat ëndërrimi

në kubizmin e rehatuar?

       Ah, mbeturinë,

                   shpirtin

       nuk e vret dot,

largpamësia tënde;

             radha të pret

në emërimin tënd të ndyrë,

nderi yt sheshit fluturon,

ndër të tjerash, si avion

e s’kthehet prapa;

futet thellë në një vend

për të larë turpet e bëra

por, o njerëz,

gjykoni përreth e rrotull,

pse s’shikoni rrethin njerëzor,

që ju flet me fjalë qesharake,

të krimbura, pa kuptim.

Ku është aerodromi i uljes?

Ngrini «buzët» e rëna…

18. Fytyrë jete

«Luani» - ndjenja e saj

po shuhet vetvetiu fytyra,

shembjen e saj e mbulon

me qeshje të zorshme

rrjedhur nga mërzitia.

(Eh, ç’kone!)

Trupi – (linjë e zakonshme)

merr duart

i dridhen pambarimisht

zemra rreh e pushon,

loton me aftësi syri;

sytë e kuqërremtë

në gjoks derdhin lotin pesimist.

Shpirti në gjendje vuajtje,

mendja në bashkëbisedë vetvetiu

me shoqërinë mekanike,

qep me penj  qëndisës vetë Yjet.

19. Çast pamjevrejtur

Shtrirazi mbërthyese

             rrjedha e mendimit;

                    monotonia

                        më ekogon përbrenda vetvetes;

zhurmshmëria mban

                          në mbërthesë kraharorin;

urdhri bie prerazi

mbi veshin magjik;

pamje e vrenjtur -

tablo krijuese ankthi të vjeshtës,

              kujtimi gjallon gjethezverdhurat

                 në përsëritje fjalëzën - 

                        krijesë të  pëlqesës…

2003

20. E zhgënjyer

D.

Ndjej një aromë e gatim  akulli,

më ngrin frymëmarrja;

e ndjej se shëmbja e dhimbjes

më pushton,

por siguria, forca e vetvetes

më shtyn në avantazh ndaj të tjerëve;

përpara kthetrat e jetës,

kur të pushtojnë

janë çudi e habi pakënaqësie.

E.

Na magjeps Jeta

me fytyrat e saj surprizë

dhe këndimet në arena

qeshjesh e përbuzjesh të padyshuara,

shtatzana nga huazimet.

Pritëm lindjet e reja dhe …

Zgjohen

mijëra ëndërra e dëshira.

Është një mekanizëm

abstrakt e konkret,

që nxit rrënjët e saj influente

në reagim të natyrshëm…

M.

Mesazhi im

i thjeshtëzuar pa kurfarë moralizimi:

“Ruajeni zemrën dhe trurin

që drejtojnë sfilatën

e mendimeve të shumllojshme

në vazhdimësi absurde…”.

I.

Jetoni ëndrrën

e një jete të pafajshme,

pa mëkate dhe të pastër,

si natyra e shenjtë

që tund në djep të saj

foshnjën shekullore,

të të bukurës lumturi e paqe,

që herë projektohet

e herë i prishet projekti…

5 korrik 2001

21. Lëkurqësia e Botës

S’e kuptoj

çfarë po ndodh brenda meje,…

Bota ime e ndezur në konflikt

                      në konfuzion e kontrakditë;

                        një urrejtja më gërryen,

                      dashuria më bren për ty?

                  Çfarë je vallë iluzon,

Fiksim,

Mendim

apo Tablo e pikturuar

pa penelë artisti, 

e varur kokëposhtë

në një atelie, ku kanë zhgarravitur

të talentuarit dhe meitët?

Dua ta zbuloj …

Por e vërteta

zbulon lakuriqësinë  e saj,

mbetet e skalitur

në kujtimin e Kohës

dhe njolla më zmadhohet

duke prodhuar vetëm errësirë…

Ku ta gjej ditën?!

22. Shfaqjelodrimi

Hap, mbyll sytë…

(Ç’lodrim pëlqyes!)

Befas në monitor

më shfaqesh ti,

ëndrra më ledhaton,

më  merr me vete në hapësirë,

të gjej sërish.

                     Zgjohem e freskuar,

                    dëshirë tashmë e venitur,

                    s’fluturon më mendimi si dikur,

                    ka mbetur cung mendimi,…

Si atëherë hija jote

ka ikur,

ka lënë pas gjithçka,

gjurmëzime në kujtimin e tretur

                     largësisë përjetësisht,

                    për t’u rishfaqur e prerë,

                    ëndrrave plot myshk…

2005

23. Largikje

                                 Ike larg,

                             zhurmave larg,

                      larg meje,

por kthimin tek unë

sërish e rrëmbeve;

si një udhëtim rrethor

       sytë panë,

              reflektuan,

                   “stacion nisje - mbërritje”;

                     vetëm unë isha qenia ,

                        fryma jote, ajri që thith.

(Vëzhgoj sizmografimet…)

                           Edhe sikur prapë

                     të ikësh rreth e rrotull;

                 t’i biesh  në këtë trajtë botës

Cikli:

Sërish këtu kthimin.

    Në stacionin tënd të përjetshëm,

       te i cili, ka kohë,

          që ka “ndaluar” zemra jote.

              (Eh, ç’rrotullime të kota!)

Kthimin do ta marrësh këtu

por s’do të jem unë

si dikur  pritësja e kthimit.

 Bëhem garant: “Do të jetë  kujtimi  ynë

mbjellur në zemër përjetësisht,

shënuar në aortë…

           Do të jetë  dhe akrepi i mbetur

    i një ore cinike.

2005

24. Pak enigmatike me ca të panjohura

Zemra ime në vuajtje…

 Për ty mendimi

  çdo ditë kurrë

    s’do të kursehet

     të ndalojë rrahjen

      dhe vrapin;

        por s’e di, 

         në se  mendimi pushtues yti

          sillet rreth meje,

            si një planet i vogël rrotullues,

             apo unë thjesht jam satelit,

              pushtuar nga iluzioni yt,

               që vrapon në korsi të paarrira…

2004

25. Tropik

Dëshira e  takimit,

e të  prekurit,

e të puthurës pa fat ,

e përqafimit të çastit

humb në një meridian ndjenje;

zemrën e kam drejtuar

drejt tropikut të zjarrtë,

me përbetimin ndezës e nxjerrës flake;

të përbetimit që jep një fjalë e stërthënë,

por më duket se më me forcë

e kemi thënë ne dialoguesit e ndjenjës   …

në këtë Glob ku dashuritë

kanë pak përqindje dashurore…

2004

26. Kthimshpinat

E nesërmja vjen,

kthen shpinën

ndaj të djeshmes së sfilitur…

Sot harron të djeshmen e dikurshme,

mbyt me mijëra e qindra kujtime

të gdhendura përjetësisht

në “skulpturë mendimi”;

rrëshqet gënjeshtra,

sa hap e mbyll sytë!

Përpëlitet mashtrimi,

si në film rrokulliset misteri,

enigma 

e s’gjen shpëtim,

as sot, as nesër ,

as kurrë tek shënohesh

nga një killer prostituim - kremastimi…

Varur në çengel Bukuritë femërore!…

16.07. 2005

27. Magjikëzimi i fluturimit

Vallja lundrim,

               përmbi

                      valë ndezjeje

njerëzit

             zbrasin

                         monotoninë;

momentfundi

                   mbërrin

                         shumë herët.

Çudi

             një

                     hedhjegëzimi

sfidim,

              fluturim

                              magjik ,

pushtues

               horizont

                                  blu -zi.

Lodhësim

             e drobitje trupore

                                         s’egsiston,

vetëm lëvizje

                      ritmike,

                                sipas ritmit,

prodhim

                i transparencës

                                   femërore…

Ah, largohen

                   në radhë së bashku

                                              me valixhet,

 mbulojnë

                palarësi

                           gabimesh personi.

2003

28. Nëse…

Nëse do më kërkosh në kujtime,

aty gdhendur do të gjendem unë.

Gjithçka kujtim do të mbesë,

por dhe harresa natyrshëm 

në  pushtim.

Nëse prapë shpresimi

i  thirrjes fshehtësuar

në frymëmarrjen tënde,

në zërin tënd,

do ta  ndjej  praninë  time,....

Heshtja në fluturim

Do të jetë harresë  vetmie,

lundrim në Detin e Kujtimeve

të përjetshme...

Sa më larg, ku askushi

nuk do të na ndajë më,

paçka dhe detet

mund të jenë tharë

dhe peshqit pas përpëlitjes

në varrezëpeshqish do t’i varrosin.

2005

29. Ai vështrim

Rrugës humbasin hapat e mi,

në befasi

më mirëpret një vështrim shpirtvrarë,

i leckosur,

më kokërrzohet mishi në dhimbje

kur ndjej praninë e tij;

diçka thumbuese ndjej në shpirt;

largohem,

duke ruajtur në kujtesë  vështrimin,

i cili më rizgjoi nga gjumi

i shtirur i kësaj bote,

që të nanuris

e të tund në sajime djepi

në ninulla

të kërkuara në ajër njerke.

Ai vështrim s’shuhet kurrë

vështrimi i një lypësi,

ngurtësuar, ngrirë.

2002

30. Pike aritmi kalimtare

Kaplim asfiksie në hemisfera gjoksi,

ndjenja prek fluksin e pafundësisë – rrahje;

vërtitje mendimesh sfidues,

rrëmbues,

pushtues fitoresh të pamohueshme.

Një zbulim mendimor me karfica risish

kapërcen shkallën e ëndrrës.

Duhet çrrënjosur slogani :

”Në pikun e jetës,

kënaqësia ndesh në aritmi kalimtare”.

29. 07.2005

31. Eklips hyjnor

Kujtimi bredh në shkuarje - ardhjeje

në njësi matëse dite pas dite,

javë pas jave,

muaj pas muaj

si në vërtitje eklipsore.

Përpjekja e saj ndonjëherë fal kotësinë…

Çlirimi nga prangosja e kujtimit

shdërruar në dëshirë unike.

Te falja hyjnore gjen shpëtim.

Forca bluan vetëdijen

në mbijetim

në këtë rrymë,

ku humbja ndjehet në detin e turbullt

të mendimeve.

Mbytës Zhgënjimi ,

por besimi e shfaros;

por jo përgjithmonë rrënjët e tij

të pakumptimta flasin  në mjegull;

në kaos pëshpërisin të ëmblat fjalë, o Zot!                    

32. Gjysmat

Luani është i çmendur,

në dhëmbët e tij të “bronztë”

shtrëngon një zemër…

Gjysma e saj e kuqe gjak,

gjysma tjetër e bardhë…

Luani  vrapon çmendurisht

pa iu bindur rregullave

të ecjes, vrapimit,

i kënaqur nga zemra dyngjyrëshe

imja – jotja…

Ç’shenjë zoodiakale ka Luani

që herë shfaqet peshk,

herë dem 

e herë Gaforre…

33. Prek tokën

Vetmia stinore

lundron

në anijen e ëndrrave,

shtershëm harron

të njohë zanafillën e habisë,…

Asfiksimi shtazor

përshtat me petkun e reales

çdo fije të njomë të saj,

me botën e pashmangshme

të coptuar kohore,

ku minutat, sekondat

ndjekin mprapshtinë

e hapave të tyre.

Një grimcë mendimore

lexon rrugën që përshkon

dhe që humbet

në hapësirën shkretinore.

I humbur…

E humbur

lundroj në vijën

imagjinare hapësinore.

Befas…. Tokësore!

34. Kureshtia me krahë manifestimi

E ëmbël kureshtja jote, vogëlushe…

Ti humbe nëpër mjegull

gjurmët e dëshirës.

Si u mjegullove ndjeshëm

nga sipari i jetës…

U rrëmbeve nëpër ëndrra

nga mallëngjimi për enigmë pompuese;

 u mbërtheve nga sfidë rrëzuese

e forcës vetiake…

Nëpër mure spektakolare mendore

të shijoje rininë e humbur

se u emërove e dlirët, e dobët…

Nëpër tablo mendimesh të mbijetuara

kapërcen ide të lëna përgjysmë,

që jetojnë me krahë manifestimi,

sot…nesër  për jetë…

Më kujto, o vogëlushja ime,

e ardhmja po të rrëmben

me nota optimizmi të thekura…

35. Në pritje të një çasti të rilindës

Pse përpëlitesh,

kur e di se fjala të mbyt grykën,

të “helmon” gjakun e ëmbël.

Një gjarpër me moshë

po rrotullohet anë e mbanë,

vërtitet,

por përpjekja e rremë fal kotësinë.

Pse je veshur me këtë rrymë urrejtje,

ndoshta kërkon të helmatisësh

atë, buzëqeshjen e sinqertë të saj?!…

Siguria jote i ka humbur gjurmët,

ndryshimi i saj është rrënjësor,

themelet e tij shikojnë rëndesën,

peshën e së ardhmes.

Shikimi yt është fshehur

pas moshave të tua;

numërimin e ndjenjave të liga

ato rrëfrejnë.

Por, ti je i sëmurë, dije,

këshilla mbetet,

mbërtheje harrimin

e leje pas të kaluarën,

sepse po vështron kaq rëndshëm e sotmja,

që pret kurorëzimin

e një çasti të ri rilindës.

Lamtumirën

prehe në zërin, përjetësisht…

36. Mbartje thërmijash në

                    petalet e të ardhmes

Si Statujë qëndron,

provokon shmangien;

Stacioni të pret,

ndjej çlirimin

me frymën e viteve të dikurshme.

Vetmia tashmë po e mbyt veten,

pret inagurimin e kavies të së ardhmes.

Jam në një sfond të ri,

mbërthehem në sfilatën

e Vipave monotonë

që gërryejnë veshjen e fjalës,

vëmendjen kërkojnë ta pickojnë

me praninë boshe të errët.

Jam vetëm,

nuk jam …

Sytë e mi drejtohen

në kambanën e të vërtetës;

befas heshtin

se rendin drejt çudisë

e cila pret kurorëzimin e seriozes.

Nuk do ta njoh fundin.

Një dritë shkëlqen,

forcimin e ndjen me shtegëtimin e viteve.

Statuja rrëzohet duke mbartur

thërmija të dikurshme

në petalet e së ardhmes.

*   *      *

Shprehje,  të cilave u jepni kuptim vetëm ju

Lumi i përpjetë të çon në akademi të shtrembër.

Jeto të sotmen sa më mirë të mundesh,

se të nesërmes nuk ia njeh kurrë shikimin ku e hedh.

Dashuria, ky emocion i fortë, që bën të dridhen

aq fort zemrat njerëzore, të çon në fluturim me flatra ëngjëllore;

të çon aq lart sa ndjehesh i vetëm në këtë botë,

 ku nga 2 zemra ti mban në dorë vetëm një…

Dashuria të shkrin,

të thyen zemrën të hap “vrima” në kraharor.

Vallë pse duhet të dashurosh?

2004

“ Sculpture of desire in the manouvring sky”

1. Fading in the sharp memory

The night has lowered its eyelids

Darkness everywhere

Under the black cloak

Everything

Thought wanders everywhere

like an emigrant,

as it seeks

to find itself;

Who took and torn its passport

In the borders of freedom of walk

The body disappears

Ever and anon

comes back to life and dissolves once again

after a wan dream

In the fallen arms of a movable bridge

The soul burns,

The heart in pieces,

It floats by a confined boat,

The eye closes the observation,

The gloomy day long since

has greeted us

Softly

Without our being aware of its presence

In the chill memory

of the evening

the hear of memory

unfold  a disillusion

avoider of the occurring consequence

which take the decision of the loss

The thrown check is lost

 in the level of the beginning with foam

whipped in a plate

In concert with the glair.

2. Disappointed

D.

I feel an aroma and cooking of ice

my breathing freezes

I feel that the demolition of pain

obsesses me

but confidence, self power

induces me in taking advantage of the others

ahead the claws of life

when they get hold on you

Are wonders and surprises of dissatisfaction

E.

Life charms us

with its  surprising faces

and the cantos in the arenas

of undoubted laughers and contempt

Pregnant in borrowings

we waited for the new births…

awake

A thousand dreams and desires

It is a mechanism

Abstract and  concrete,

which stimulates its influential roots

In natural reaction

My message

simplified without any kind of ethics

“protect your heart and your brain

which heads the competition

of various thoughts

In continuity absurd…”

Live the dream

of an innocent life,

without sins, pure

Like nature, sacred

which tosses in her cradle

the age-long infant

 of the beautiful bliss and peace,

that now is projected

and later the project is destroyed…

3. Tropic

Yearning  for the appointment

for the touch,

for  the unlucky kiss,

for the instant hug

loses a meridian of feeling;

I have directed my heard

toward the hot tropic,

vowing with lighter  flaming oath-taking;

of the oath given by a twice-told word,

but it seems to me that we, the negotiators of feeling

have expressed it more powerfully…

in this Globe where love-affairs

have little percentage of love…

4. Passing point of arhythmia

Overwhelming  of  asphyxia  in hemispheres of chest,

The feeling touches the dress of eternity - beats;

Revolution of the  challenging  thoughts,

Captivating ,

Conqueror  of undeniable victories.

A discovery of the thought with brooches of innovations 

Overcomes the stage of the dream.

The slogan:

“in the peak of life,

Satisfaction encounters the passing arrhythmia ”.

Should be uprooted.   

5. Sharp notes

Sweet your curiosity, baby.

Through the fog you lost the footprints of desire

Because you were sensibly clouded

 by the recommencement of life.

The Prologue of life

In dreams you were captivated,

By  yearning for pompous enigma, 

 you were captivated by the crashing power of challenge

Individual…

over spectacular walls of thought

you tasted the lost youth

because you were called 

pure,

 weak.

in the strings of the survived thoughts

you sidestep ideas left uncompleted 

 which live

through the wings

 of Manifestation,

Today

Tomorrow

Forever.

Don’t you think my baby

The future takes you by force

With sharp notes of optimism.

6. Halves

The lion is maddened,

in his “bronze” teeth

tightens a heart...

Half of it  red like blood,

its other half white...

The lion runs madly,

by not obeying the rules

normal walk and the running ,

delighted by the two colored hearts:   mine - yours...

What is the zodiac sign of the Lion 

That sometimes appears  Pisces,

other times Taurus, and other times Cancer!

It is a great pleasure to be the first to introduce myself to you, dedicating to all of  you small poem taken by the above volume namely : “ Sculpture of desire in the manouvring sky”

 ΑΛΕΞΑΝΤΡΑ ΣΙΑΜΠΑΝΗ, W.P.S

1. Η ΕΙΔΗΣΗ

Μια είδηση προκαλεί μια πρόκληση,

οι  κουρτίνες των παραδύρων

στο πρόσωπό  μου φτερουγίζουν...

Οι ζηλιάρηδες

δισταγμένοι απ’την είδηση την αγγελική

που μόλις έχει φθάσει;

«Χάος θα  γίνει στην ομίχλη»...

Ο κόσμος ξεντύνει

το νεκρικό φουστάνι...

Το  γυμνό του  σώμα

 πόσο  εξαντλημένο

σ’αυτό το  ξεγύμνωμα το «καπνισμένο»!...

2. ΤΟ ΞΕΓΥΜΝΩΜΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Δεν  καταλαβαίνω

τι   μέσα μου  συμβαίνει,...

ο κόσμος  μου  φουντωμένος σε συγκρούσεις 

σε ασάφειες   και συμπλοκές

ένα  μίσος  με κλονίζει, 

η  αγάπη για σένα  με τριβελίζει;

Τι να’ σαι ταχα, αυταπάτη,

Φιξάρισμα,

Στοχασμός

ή   ζωγραφιστή Εικόνα

χωρίς πινέλο καλλιτ’εχνη,

κρεμάμενη κι ανάποδα     

σ’ενα ατελιέ, που  με γράμματα  χασάπη

έχουν γράφει  οι ταλαντούχοι κι οι ανάξιοι;

Να το φανερώσω θέλω...

Μα η αλήθεια

τη γύμνια της βγάζει στο φως,

  μένει λαξεμένη

στου   Καιρού τη μνήμη

κι η   κηλίδα μού μεγαλώνει

παράγωντας μόνον  σκοτάδι...

Που  νά’ βρω την ημέρα;!!

3. ΤΑ  ΜΙΣΑ

Το Λιοντάρρι είναι τρελό,

στα δόντια του τα «μπούτζινα»

σφίγγει μια καρδιά...

Το μισό της κόκκινη αίμα,

το αλλο μισό λευκό...

Το Λιοντάρι τρέχει παράφρονα

χωρίς να λογαριάζει  τους κανόνες

στο βάδισμα, στα, στο τρέξιμο,

ευχαριστημένο απ’ τη δίχρωμη καρδιά

δικιά μου... δικιά σου...

Τι σημάδι  ζώου έχει  το  Λιοντάρι

που  μια φαίνεται σαν ψάρι,  

την άλλη σαν  δανάλι

και την άλλη σαν Κάβουρας...

4. ΝΟΤΕΣ ΣΥΝΕΤΕΣ

Είναι γληκιά η περιέργεία  σου, μικρουλα,

Στην καταχνιά έχασες της πεθυμιάς τα ίχνη,

γιατί ζαλίστηκες αισθητά απ’ την ίδια τη ζώη.

Ξελογιάστηκες στα όνειρα,

Απ’ τη νοσταλγία  για πομπώδες αίνιγμα,

καρφώθηκες απ’ την πρόκληση μιας δύναμης σκληρής 

προσωτικής...

Σε τοίχους πνευματικού θεάματος να

 γεύοσουν τη χαμένη νιότη

γιατί σε ανάθεσαν

λάγαρη,

αδύνατη.

Σε σύρματα σκέψεων που έχουν  επιζήσει

ξεπερνά ιδέες,

αφημένες ότη μέση

που ζουν

με στήριζη

εκδήλωσης,

σήμερα,

αύριο,

σ’όλη τη ζωή.

Θυμήσου με,

ω  μικρούλα μου,

Το μέλλον σ’αρπάζει

με νότες αισιοδοξιας συνετές...