ALEKSANDRA - MAJLINDA SHABANI
Skulpturë
dëshire
në qiell manovrimi
Poezi
“Marin Barleti” Tiranë, 2007
Majlinda
K. Shabani (Aleksandra)
“Skulpturë dëshire në qiell manovrimi ” Poezi
Kopertina
: Ideuar nga Autorja
Copyright
Majlinda Shabani (Aleksandra), 2005
Shtypur
në Shtypshkronjën e Shtëpinë Botuese
“Marin Barleti” Tiranë, 2007
1. Thyerje mendimi
Ëndrra po më përkëdhel trupin,
përkëdhel
pjesët e cekëta të saj.
Gjendja e jashtëzakonshme
më mbërthen ndjeshëm
me anën e saj më prekëse.
Shpalos dëshirën e zjarrtë të ëndrrës,
por në pamundësi,
ëndrra i shmanget
realizimit të saj të brendshëm,
befasia e shtrëngon pëlhurën e “metë”
të ëndërrimit;
në analizë vetvetiu
memorien e vërtetësisë së ëndrrës…
Çudiasfiksia ëndërr shëmbet,
krijon një skulpturë dëshire
të shndërruar në fytyrë kujtimi.
2. Lirizëm
Lodrojnë fëmijët
në lëndinat e mbushura
me “lulëkuqe” shumëngjyrëshe
Zogjtë fluturojnë të lumtur
pa pushim,
për të gjetur gjësendi.
Kafshët pyjore
unazojnë
pyllin,
pjesëmarrin në tingujt melodiozë
gjinkallat korizojnë
në zgjimin e këngës
të pyllit e të lëndinës.
Puthërohen Zogjtë
si
dinë gjithë zogjtë e moshave…
Njerëzit mbetur presje,
në një vend vakant, çuditur!
3. Copëtim
O zemër, që copëtohesh
si një thërmijëzës
e lehtë
e tokën sikur e pushton… (kraharorisht)
Zoti
e di çdo gjë vetë.
Zhduke
botësinë,
gjithçka,
se sytë s’duan
të shohin aspak;
bien kambanat tërbueshëm,
si duket
kanë rënë në
inat nga copwtimi…
4. Magjizëm
Hyrja
- një panjohuri ,
asnjë miqësi,…
Në çast të parë,
mbetemi
si një shenjë ortografike e pavënë
në vendin e vet.
Zhvillimi…
Ikin vitet
me shenjat e pikësimit,
kalojnë muajt;
mbetet gjallësisht,
kujtesa;
rrëfejnë
I d - VIII d.
Mbyllja:
Ndarje magjike
me
lot pa shterje
si
në një përrallë ëndrre filmike
në “mbarim”.
Tashmë gjithçkaja
jeton në celuloid…
dhe në trëndafilë të mbjellur
në një kopsht ëndërror…
Profetikja qeshet në epilog…
5. Lajmi
Një lajm sfidon një sfidë,
perdet e dritareve
më farfurijnë në fytyrë,…
Ziliqarët
stepur nga lajmi ëngjëllor
i sapombërritur:
“Do të krijohet kaos
në
mjegull…”
Bota po zhvesh
fustantabunë…
Trupi i saj i lakuriqtë
sa i sfilitur
në këtë zhveshje “të tymtë”!…
6.
Dita e lindjes sime…
a. zhvendosje
Loz me ndjenjat e mia,
befas zhurmat shijoj si ritëm
me krahë qielli më përqafon…
Të afërmit gazmojnë
shpirtin e buzët…
Shenja zoodiakale e demit
manifeston të pathënat
në kuadratura qiellore
ku lozin Planetet
dhe Perëndeshat në zhvendosje…
b. petale sapoçelë
Te dhurata e qielltë shfaqet
e nusëruar ardhmëria…
Lexoj nishanin e saj të rubintë…
Burbuqja ndrin,
tani ka hapur paksa petalet
për të treguar
rritjen time dhe një vit!
c. duet
Toka e zjarrtë djeg, vlon,
vë mbi të faqen,
çuditërisht s’më djeg…
Si qenka toka jote,
vetëm mosqënien e përcëllon, s’e çel…
d. endërrore
Tek vë faqet në tokë,
një simbol
më del vërtik nga kraharori
dhe fluturues…. krahët ëndërrorë,
e. këtu
Shpirti im
në ngjyrën e kafes…
Hedh një varg,
më shkëlqen “Ditari” i faqes…,
Këtu pranë tokës që djeg nga mallimi,
këtu që toka të mos pëshpërisë,
këtu që pylli kërkon qetim,
këtu që asfiksia të
trëmbet të ikë,
këtu që lumi
të mos e mendojë se uji i tij
derdhet në një det të zi
nga gjithë ato burime
nënshpirtërorë…
Këtu më ka lezet
e para dhe e fundit
fjalë e gjuhës sime!
7.
Q, H, D (Triptik)
1.
Qiellin në zaptim yjesh,
Mendja si lumë ndërgjegje
rrjedh anë e mbanë,
Gjumi zë vend aty afër
poshtë shtratit tim të madh…
2.
Katarakti zhurmon, tërheq vëmendjen…
3.
Zgjimi i parakohshëm nuk vjen,
Rrugët zbrazur nga oshëtimat,…
Tani janë të shumta, pa fat,…
Hëna bukurinë në udhëkryq
kundron nga lart,
Syri i ditës del mbi vargmal!
Hëna sfilon në podiumin tim të syrit.
Oh, ç’fat për të tjerët, që s’kanë unazë!
8.Vaska
Stop! Jo më …
Muzikë: tinguj ndaj vetmisë,
Edhe në helikopter
kënaqësia e pamasë s’të shqitet,
me kone të sapodalë nga vaska ngjan!
Vaska në ajër ujë plot shkumë…
9.
. . .
Në kërkim të mikes
luaj dhe zbras
fshehtësinë e brendësisë,…
S’hapem dot
si një mollë me thikë.
Nuk jam ëndërr,
por dëshirë pa përfundim,…
O ju,
që kuptoni bukur,
çelni si syth
syrin tim të mbyllur!
Pres në një dritare pa kanatë
për të zëvendësuar filmat…
10. ?
O pulëbardha të mendimit të lirë,
kush nga ju është më e mirë?
Se ndodh jo rrallë,
të rrëzohen pendët, o pulëbardhë!…
11. Fundësia e të pamundurës
Mori fund kjo aventurë,
… fillimi i tretur
në dëshirë, ëndrra,
për të qenë afër
arriti kufinjtë e të pamundurës;
pamundësia mbyti vetveten
s’gjeti shpëtim mendimi;
fjala u vyshk,
u tret,
sa pa u cituar mirë.
Prekja vetëm rigjendej
shpeshherë në dëshirë,
Vetmia triumf mbi Dashurinë.
12. Venitje në kujtesën
acar
Nata ka ulur qepallat,
mbulim errësire.
Nën mantelin e errët të zi
gjithçka.
Mendimi endet andej – këndej
si emigrant,
sikur kërkon
të gjejë vetveten;
Kush ia ka marrë
a grisur pasaportën
në kufinjtë e lirisë së ecjes?
Trupi humbet,
herë pas here,
ngjallet e tretet
pas një ëndrre të venitur
në krahët e rrëzuar të një ure lëkundëse.
Shpirti përvëlon,
djeg e shkumëzon shpirti.
Zemra copë - copë
lundron në një barkë të mbyllur,
syri mbyll soditjen,
dita e zymtë ka kohë
që na ka përshëndetur
butësisht,
pa e kuptuar praninë e saj
në kujtesën e acartë
të mbrëmjes;
flokët e kujtesës
shpalosin një zhgënjim
anashkalues i pasojës së ndodhur,
e cila merr vendimin e humbjes.
Çeku i hedhur humbet
në nivelin e fillesës me shkumë,
rrahur në një pjatë
me të bardhë të vezës…
13. Një tretje imagjinare
Pa ty s’fluturon Jeta ime,
Natyra vdekjen e saj
mirëpret,…
Tretja ime me ty?!
Pa ty do të jetë.
Eh, ç’sarkazëm
për këtë krahasim ta vjetër:
“Njëri Romeo
dhe tjetra Zhuljetë”…
Shekspiri i ripërsërtitur
në komedidramat qesh…
14. E nesërmja e lagësht
Në dritën e hënës
sërish pres takimin
me ty,
të kurorëzoj celebrimin
e ëndrrës së goditur shpinësisht,…
T’i vendos në gishtin lidhës
një unazë kaltërsie…
Pse nuk nxiton të vish?
Më lë në një buzëpritje
delikate që rrëshqet ngjalësisht…
Nesër këtu,
ndoshta, s’do më gjesh
se e nesërmja
që vjen diku tjetër
do të na çojë
në ajrin e lagësht
të vjeshtës;
mendimi
për ty s’do të rresht kurrë;
kur kokën të kthesh,
ndoshta s’do më gjesh aty, si dikur,
në pritjen që shket
nga cikli i mbyllur,
hënë e ngrënë në hapësirë qielli…
Ndoshta në vendin tim
do të të presin kangurët.
15. Lundrim dhe mungesë
Më sillet ndërmend imazhi yt
i mbështjellë me aromë dehëse;
ndjej në shpirt rrahjen
jo të zakontë të zemrës sate;
ndjej lundrimin në një det
plot ndjenjë,
por deti i kaltër
papritmas të vë mungesë,
teksa del anija në det të hapët…
(Të çuditshme janë rrahjet!…)
16. Kundrim
Harroje vetminë e ngrysur,
vetëm për një çast harrese:
bluaj mendjen e trazuar
dhe shmang trazimin e ndezur;
gëzo si një krijesë që lirinë
e gjete duke u përpjekur
në tymnajën e servirur nga tabutë ;
harro mishërimin e ligësisë,
sepse shpresa kundron shpirtërisht
vetveten natyrshëm,
pyetja sfidon vërtetësinë e saj,
hap
shteg në pllajën e mendimit,
shmang monopatin e
lënë
në një cep të kujtesës
së djallëzuar…
Këto mos m’i quaj moralizime dhe urdhër.
17. Pse
Vuajtja
shuhet si zjarr
manifestues i shndërrimit të drurit
në
hi. Kush ka fituar?
Hiri apo ndezësi?
Ç’u bë flaka e medituar
e një adoleshenteje
që do të ngrinte pallat ëndërrimi
në kubizmin e rehatuar?
Ah, mbeturinë,
shpirtin
nuk e vret dot,
largpamësia tënde;
radha të pret
në emërimin tënd të ndyrë,
nderi yt sheshit fluturon,
ndër të tjerash, si avion
e s’kthehet prapa;
futet thellë në një vend
për të larë turpet e bëra
por, o njerëz,
gjykoni përreth e rrotull,
pse s’shikoni rrethin njerëzor,
që ju flet me fjalë qesharake,
të krimbura, pa kuptim.
Ku është aerodromi i uljes?
Ngrini «buzët» e rëna…
18. Fytyrë jete
«Luani» - ndjenja e saj
po shuhet vetvetiu fytyra,
shembjen e saj e mbulon
me qeshje të zorshme
rrjedhur nga mërzitia.
(Eh, ç’kone!)
Trupi – (linjë e zakonshme)
merr duart
i dridhen pambarimisht
zemra rreh e pushon,
loton me aftësi syri;
sytë e kuqërremtë
në gjoks derdhin lotin pesimist.
Shpirti në gjendje vuajtje,
mendja në bashkëbisedë vetvetiu
me shoqërinë mekanike,
qep me penj qëndisës vetë Yjet.
19. Çast pamjevrejtur
Shtrirazi mbërthyese
rrjedha e mendimit;
monotonia
më ekogon përbrenda vetvetes;
zhurmshmëria mban
në mbërthesë kraharorin;
urdhri bie prerazi
mbi veshin magjik;
pamje e vrenjtur -
tablo krijuese ankthi të vjeshtës,
kujtimi gjallon gjethezverdhurat
në përsëritje fjalëzën -
krijesë të pëlqesës…
2003
20. E zhgënjyer
Ndjej një aromë e gatim akulli,
më ngrin frymëmarrja;
e ndjej se shëmbja e dhimbjes
më pushton,
por siguria, forca e vetvetes
më shtyn në avantazh ndaj të tjerëve;
përpara kthetrat e jetës,
kur të pushtojnë
janë çudi e habi pakënaqësie.
E.
Na magjeps Jeta
me fytyrat e saj surprizë
dhe këndimet në arena
qeshjesh e përbuzjesh të padyshuara,
shtatzana nga huazimet.
Pritëm lindjet e reja dhe …
Zgjohen
mijëra ëndërra e dëshira.
Është një mekanizëm
abstrakt e konkret,
që nxit rrënjët e saj influente
në reagim të natyrshëm…
M.
Mesazhi im
i thjeshtëzuar pa kurfarë moralizimi:
“Ruajeni zemrën dhe trurin
që drejtojnë sfilatën
e mendimeve të shumllojshme
në vazhdimësi absurde…”.
I.
Jetoni ëndrrën
e një jete të pafajshme,
pa mëkate dhe të pastër,
si natyra e shenjtë
që tund në djep të saj
foshnjën shekullore,
të të bukurës lumturi e paqe,
që herë projektohet
e herë i prishet projekti…
5 korrik 2001
21. Lëkurqësia e Botës
S’e kuptoj
çfarë po ndodh brenda meje,…
Bota ime e ndezur në konflikt
në konfuzion e kontrakditë;
një urrejtja më gërryen,
dashuria më bren për ty?
Çfarë je vallë iluzon,
Fiksim,
Mendim
apo Tablo e pikturuar
pa penelë artisti,
e varur kokëposhtë
në një atelie, ku kanë zhgarravitur
të talentuarit dhe meitët?
Dua ta zbuloj …
Por e vërteta
zbulon lakuriqësinë e saj,
mbetet e skalitur
në kujtimin e Kohës
dhe njolla më zmadhohet
duke prodhuar vetëm errësirë…
Ku ta gjej ditën?!
22. Shfaqjelodrimi
Hap, mbyll sytë…
(Ç’lodrim pëlqyes!)
Befas në monitor
më shfaqesh ti,
ëndrra më ledhaton,
më merr me vete në hapësirë,
të gjej sërish.
Zgjohem e freskuar,
dëshirë tashmë e venitur,
s’fluturon më mendimi si dikur,
ka mbetur cung mendimi,…
Si atëherë hija jote
ka ikur,
ka lënë pas gjithçka,
gjurmëzime në kujtimin e tretur
largësisë përjetësisht,
për t’u rishfaqur e prerë,
ëndrrave plot myshk…
2005
23. Largikje
Ike larg,
zhurmave larg,
larg meje,
por kthimin tek unë
sërish e rrëmbeve;
si një udhëtim rrethor
sytë
panë,
reflektuan,
“stacion nisje - mbërritje”;
vetëm unë isha qenia ,
fryma jote, ajri që thith.
(Vëzhgoj sizmografimet…)
Edhe sikur prapë
të ikësh rreth e rrotull;
t’i biesh në këtë trajtë botës
Cikli:
Sërish këtu kthimin.
Në stacionin
tënd të përjetshëm,
te
i cili, ka kohë,
që ka “ndaluar” zemra jote.
(Eh, ç’rrotullime të kota!)
Kthimin do ta marrësh këtu
por s’do të jem unë
si dikur pritësja e kthimit.
Bëhem garant: “Do të
jetë kujtimi ynë
mbjellur në zemër përjetësisht,
shënuar në aortë…
Do të jetë dhe akrepi i mbetur
i një ore cinike.
2005
24. Pak enigmatike me ca të panjohura
Zemra ime në vuajtje…
Për ty mendimi
çdo ditë kurrë
s’do të
kursehet
të ndalojë
rrahjen
dhe
vrapin;
por s’e di,
në se mendimi pushtues yti
sillet rreth meje,
si një planet i vogël rrotullues,
apo unë thjesht jam satelit,
pushtuar nga iluzioni yt,
që vrapon në korsi të paarrira…
2004
25. Tropik
Dëshira e
takimit,
e të prekurit,
e të puthurës pa fat ,
e përqafimit të çastit
humb në një meridian
ndjenje;
zemrën e kam drejtuar
drejt tropikut të zjarrtë,
me përbetimin ndezës e nxjerrës flake;
të përbetimit që jep një fjalë e stërthënë,
por më duket se më me forcë
e kemi thënë ne dialoguesit e ndjenjës
…
në këtë Glob ku dashuritë
kanë pak përqindje dashurore…
2004
26. Kthimshpinat
E nesërmja vjen,
kthen shpinën
ndaj të djeshmes së sfilitur…
Sot harron të djeshmen e dikurshme,
mbyt me mijëra e qindra kujtime
të gdhendura përjetësisht
në “skulpturë mendimi”;
rrëshqet gënjeshtra,
sa hap e mbyll sytë!
Përpëlitet mashtrimi,
si në film rrokulliset misteri,
enigma
e s’gjen shpëtim,
as sot, as nesër ,
as kurrë tek shënohesh
nga një killer prostituim - kremastimi…
Varur në çengel Bukuritë femërore!…
16.07. 2005
27. Magjikëzimi i fluturimit
Vallja lundrim,
përmbi
valë ndezjeje
njerëzit
zbrasin
monotoninë;
momentfundi
mbërrin
shumë herët.
Çudi
një
hedhjegëzimi
sfidim,
fluturim
magjik ,
pushtues
horizont
blu
-zi.
Lodhësim
e drobitje trupore
s’egsiston,
vetëm lëvizje
ritmike,
sipas ritmit,
prodhim
i transparencës
femërore…
Ah, largohen
në radhë së bashku
me valixhet,
mbulojnë
palarësi
gabimesh personi.
2003
28. Nëse…
Nëse do më kërkosh në kujtime,
aty gdhendur do të gjendem unë.
Gjithçka kujtim do të mbesë,
por dhe harresa natyrshëm
në pushtim.
Nëse prapë shpresimi
i thirrjes fshehtësuar
në frymëmarrjen tënde,
në zërin tënd,
do ta ndjej praninë time,....
Heshtja në fluturim
Do të jetë harresë vetmie,
lundrim në Detin e Kujtimeve
të përjetshme...
Sa më larg, ku askushi
nuk do të na ndajë më,
paçka dhe detet
mund të jenë tharë
dhe peshqit pas përpëlitjes
në varrezëpeshqish do t’i varrosin.
2005
29. Ai vështrim
Rrugës humbasin hapat e mi,
në befasi
më mirëpret një vështrim shpirtvrarë,
i leckosur,
më kokërrzohet mishi në dhimbje
kur ndjej praninë e tij;
diçka thumbuese ndjej në shpirt;
largohem,
duke ruajtur në kujtesë vështrimin,
i cili më rizgjoi nga gjumi
i shtirur i kësaj bote,
që të nanuris
e të tund në sajime djepi
në ninulla
të kërkuara në ajër njerke.
Ai vështrim s’shuhet kurrë
vështrimi i një lypësi,
ngurtësuar, ngrirë.
2002
30. Pike aritmi kalimtare
Kaplim asfiksie në hemisfera gjoksi,
ndjenja prek fluksin e pafundësisë – rrahje;
vërtitje mendimesh sfidues,
rrëmbues,
pushtues fitoresh të pamohueshme.
Një zbulim mendimor me karfica risish
kapërcen shkallën e ëndrrës.
Duhet çrrënjosur slogani :
”Në pikun e jetës,
kënaqësia ndesh në aritmi kalimtare”.
29. 07.2005
31. Eklips hyjnor
Kujtimi bredh në shkuarje - ardhjeje
në njësi matëse dite pas dite,
javë pas jave,
muaj pas muaj
si në vërtitje eklipsore.
Përpjekja e saj ndonjëherë fal kotësinë…
Çlirimi nga prangosja
e kujtimit
shdërruar në dëshirë
unike.
Te falja hyjnore gjen shpëtim.
Forca bluan vetëdijen
në mbijetim
në këtë rrymë,
ku humbja ndjehet në detin e turbullt
të mendimeve.
Mbytës Zhgënjimi ,
por besimi e shfaros;
por jo përgjithmonë rrënjët e tij
të pakumptimta flasin në
mjegull;
në kaos pëshpërisin të ëmblat fjalë, o Zot!
32. Gjysmat
Luani është i çmendur,
në dhëmbët e tij të “bronztë”
shtrëngon një zemër…
Gjysma e saj e kuqe gjak,
gjysma tjetër e bardhë…
Luani vrapon çmendurisht
pa iu bindur rregullave
të ecjes, vrapimit,
i kënaqur nga zemra dyngjyrëshe
imja – jotja…
Ç’shenjë zoodiakale ka Luani
që herë shfaqet peshk,
herë dem
e herë Gaforre…
33. Prek tokën
Vetmia stinore
lundron
në anijen e ëndrrave,
shtershëm harron
të njohë zanafillën e habisë,…
Asfiksimi shtazor
përshtat me petkun e reales
çdo fije të njomë të saj,
me botën e pashmangshme
të coptuar kohore,
ku minutat, sekondat
ndjekin mprapshtinë
e hapave të tyre.
Një grimcë mendimore
lexon rrugën që përshkon
dhe që humbet
në hapësirën shkretinore.
I humbur…
E humbur
lundroj në vijën
imagjinare hapësinore.
Befas…. Tokësore!
34. Kureshtia me krahë manifestimi
E ëmbël kureshtja jote, vogëlushe…
Ti humbe nëpër mjegull
gjurmët e dëshirës.
Si u mjegullove ndjeshëm
nga sipari i jetës…
U rrëmbeve nëpër
ëndrra
nga mallëngjimi
për enigmë pompuese;
u mbërtheve nga sfidë rrëzuese
e forcës vetiake…
Nëpër mure spektakolare mendore
të shijoje rininë e humbur
se u emërove e dlirët, e dobët…
Nëpër tablo mendimesh të mbijetuara
kapërcen ide të lëna përgjysmë,
që jetojnë me krahë manifestimi,
sot…nesër për jetë…
Më kujto, o vogëlushja ime,
e ardhmja po të rrëmben
me nota optimizmi të thekura…
35. Në pritje të një çasti të rilindës
Pse përpëlitesh,
kur e di se fjala të mbyt grykën,
të “helmon” gjakun e ëmbël.
Një gjarpër me moshë
po rrotullohet anë e mbanë,
vërtitet,
por përpjekja e rremë fal kotësinë.
Pse je veshur me këtë rrymë urrejtje,
ndoshta kërkon të helmatisësh
atë, buzëqeshjen e sinqertë të saj?!…
Siguria jote i ka
humbur gjurmët,
ndryshimi i saj
është rrënjësor,
themelet e tij shikojnë
rëndesën,
peshën e së ardhmes.
Shikimi yt është fshehur
pas moshave të tua;
numërimin e ndjenjave të liga
ato rrëfrejnë.
Por, ti je i sëmurë, dije,
këshilla mbetet,
mbërtheje harrimin
e leje pas të kaluarën,
sepse po vështron kaq rëndshëm e sotmja,
që pret kurorëzimin
e një çasti të ri rilindës.
Lamtumirën
prehe në zërin, përjetësisht…
36. Mbartje thërmijash në
petalet e të ardhmes
Si Statujë qëndron,
provokon shmangien;
Stacioni të pret,
ndjej çlirimin
me frymën e viteve të dikurshme.
Vetmia tashmë po e mbyt veten,
pret inagurimin e kavies të së ardhmes.
Jam në një sfond të ri,
mbërthehem në sfilatën
e Vipave monotonë
që gërryejnë veshjen e fjalës,
vëmendjen kërkojnë ta pickojnë
me praninë boshe të errët.
Jam vetëm,
nuk jam …
Sytë e mi drejtohen
në kambanën e të vërtetës;
befas heshtin
se rendin drejt çudisë
e cila pret kurorëzimin e seriozes.
Nuk do ta njoh fundin.
Një dritë shkëlqen,
forcimin e ndjen me shtegëtimin e viteve.
Statuja rrëzohet duke mbartur
thërmija të dikurshme
në petalet e së ardhmes.
* * *
Shprehje,
të cilave u jepni kuptim vetëm ju
Lumi i përpjetë të çon në akademi të shtrembër.
Jeto të sotmen sa më mirë të mundesh,
se të nesërmes nuk ia njeh kurrë shikimin ku e hedh.
Dashuria, ky emocion i fortë, që bën të dridhen
aq fort zemrat njerëzore, të çon në fluturim me flatra ëngjëllore;
të çon aq lart sa ndjehesh i vetëm në këtë botë,
ku nga 2 zemra ti mban në
dorë vetëm një…
Dashuria të shkrin,
të thyen zemrën të hap “vrima” në kraharor.
Vallë pse duhet të dashurosh?
2004
